ویژه روز-سرطان سینه بیماری است که در آن سلول های غیرطبیعی سینه خارج از کنترل رشد می کنند و تومور ایجاد می کنند. در صورت عدم کنترول، تومورها می توانند در سراسر بدن پخش شوند و کشنده شوند.
سلول های سرطان سینه در داخل مجاری شیر و/یا لوبول های تولید کننده شیر پستان شروع می شوند.
اولیه ترین شکل (درجا) تهدید کننده زندگی نیست و در مراحل اولیه قابل تشخیص است. سلول های سرطانی می توانند به بافت سینه مجاور گسترش یابند (تهاجم). این باعث ایجاد تومورهایی می شود که باعث ایجاد توده یا ضخیم شدن می شوند.
سرطان های مهاجم می توانند به غدد لنفاوی مجاور یا سایر اندام ها گسترش یابند (متاستاز). متاستاز می تواند تهدید کننده زندگی و کشنده باشد.
درمان بر اساس فرد، نوع سرطان و گسترش آن است. درمان ترکیبی از جراحی، پرتودرمانی و دارو است.
دامنه مشکل
سازمان صحی جهان میگوید:در سال 2022، 2.3 میلیون زن مبتلا به سرطان سینه تشخیص داده شدند و 670000 نفر در سراسر جهان جان خود را از دست دادند.
سرطان سینه در هر کشوری از جهان در زنان در هر سنی پس از بلوغ اتفاق می‌افتد، اما با افزایش نرخ در سنین بالاتر.
برآوردهای جهانی نابرابری های قابل توجهی را در بار سرطان سینه با توجه به رشد انسانی نشان می دهد.
به عنوان مثال، در کشورهایی با شاخص توسعه انسانی (HDI) بسیار بالا، از هر 12 زن، 1 زن در طول زندگی خود به سرطان سینه مبتلا می شود و از هر 71 زن، 1 زن بر اثر آن می میرند.
در مقابل، در کشورهایی با HDI پایین؛ در حالی که از هر 27 زن تنها 1 نفر در طول زندگی خود مبتلا به سرطان سینه تشخیص داده می شود، از هر 48 زن، 1 نفر بر اثر آن می میرند.
چه کسی در معرض خطر است؟
جنسیت زن قوی ترین عامل خطر سرطان سینه است. تقریباً 99 درصد سرطان های سینه در زنان و 0.5 تا 1 درصد سرطان های سینه در مردان رخ می دهد. درمان سرطان سینه در مردان از همان اصول مدیریتی برای زنان پیروی می کند.
برخی از عوامل خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش می دهند از جمله افزایش سن، چاقی، مصرف مضر الکل، سابقه خانوادگی سرطان سینه، سابقه قرار گرفتن در معرض اشعه، سابقه باروری (مانند سن شروع قاعدگی و سن در اولین بارداری)، مصرف دخانیات و هورمون درمانی پس از یائسگی تقریباً نیمی از سرطان های سینه در زنانی ایجاد می شود که هیچ عامل خطر قابل شناسایی دیگری به جز جنسیت (زن) و سن (بیش از 40 سال) ندارند.
سابقه خانوادگی سرطان سینه خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش می دهد، اما اکثر زنانی که سرطان سینه تشخیص داده می شود، سابقه خانوادگی شناخته شده ای از این بیماری ندارند.
فقدان سابقه خانوادگی شناخته شده لزوماً به این معنی نیست که یک زن در معرض خطر کمتری قرار دارد.
برخی جهش های ژنی با نفوذ بالا به ارث برده شده، خطر ابتلا به سرطان سینه را تا حد زیادی افزایش می دهند، که غالب ترین آنها جهش در ژن های BRCA1، BRCA2 و PALB-2 است.
زنانی که دارای جهش در این ژن های اصلی هستند ممکن است استراتژی های کاهش خطر مانند برداشتن هر دو سینه با جراحی یا استراتژی های پیشگیری از شیمی درمانی را در نظر بگیرند.
علائم و نشانه ها
اکثر مردم وقتی سرطان هنوز زود است هیچ علامتی را تجربه نمی کنند، بنابراین تشخیص زودهنگام اهمیت دارد.
سرطان سینه می تواند ترکیبی از علائم را داشته باشد، به خصوص زمانی که پیشرفته تر باشد.
علائم سرطان سینه می تواند شامل موارد زیر باشد:
*توده یا ضخیم شدن سینه، اغلب بدون درد
*تغییر در اندازه، شکل یا ظاهر سینه
*گودی، قرمزی، فرورفتگی یا سایر تغییرات در پوست
*تغییر در ظاهر نوک پستان یا پوست اطراف نوک پستان (آرئولا)
*مایع غیر طبیعی یا خونی از نوک پستان.
افراد مبتلا به توده غیرطبیعی سینه باید به دنبال مراقبت های صحی باشند، حتی اگر این توده درد نداشته باشد.
اکثر توده های سینه سرطانی نیستند. توده های سرطانی پستان زمانی که کوچک هستند و به غدد لنفاوی مجاور سرایت نکرده‌اند، با موفقیت درمان می شوند.
سرطان سینه ممکن است به نواحی دیگر بدن سرایت کند و علائم دیگری را ایجاد کند.
اغلب، شایع ترین محل انتشار اولین قابل تشخیص در غدد لنفاوی زیر بازو است، اگرچه ممکن است غدد لنفاوی حامل سرطان وجود داشته باشد که قابل احساس نباشد.
با گذشت زمان، سلول های سرطانی ممکن است به سایر اندام ها از جمله ریه ها، کبد، مغز و استخوان ها گسترش یابند. هنگامی که آنها به این مکان ها می رسند، علائم جدید مرتبط با سرطان مانند درد استخوان یا سردرد ممکن است ظاهر شوند.
درمان
درمان سرطان سینه به نوع فرعی سرطان و میزان گسترش آن در خارج از پستان به غدد لنفاوی (مرحله II یا III) یا سایر قسمت های بدن (مرحله IV) بستگی دارد.
پزشکان برای به حداقل رساندن احتمال بازگشت سرطان (عود) درمان ها را ترکیب می کنند.
این موارد عبارتند از:
جراحی برای برداشتن تومور سینه
پرتودرمانی برای کاهش خطر عود در سینه و بافت های اطراف داروهایی برای از بین بردن سلول های سرطانی و جلوگیری از انتشار، از جمله درمان های هورمونی، شیمی درمانی یا درمان های بیولوژیکی هدفمند.
درمان های سرطان سینه موثرتر هستند و زمانی که زود شروع شوند و کامل شوند، بهتر تحمل می شوند.
جراحی ممکن است فقط بافت سرطانی (به نام لامپکتومی) یا کل سینه (ماستکتومی) را حذف کند. جراحی همچنین ممکن است غدد لنفاوی را برای ارزیابی توانایی گسترش سرطان از بین ببرد.
پرتودرمانی سرطان های میکروسکوپی باقی مانده در بافت پستان و/یا غدد لنفاوی را درمان می کند و احتمال عود سرطان در دیواره قفسه سینه را به حداقل می رساند.
سرطان های پیشرفته می توانند از طریق پوست فرسایش یافته و باعث ایجاد زخم های باز (زخم) شوند، اما لزوماً دردناک نیستند.
زنانی که زخم های سینه شان بهبود نمی یابد، باید برای انجام بیوپسی به دنبال مراقبت های صحی باشند.
داروها برای درمان سرطان سینه بر اساس ویژگی های بیولوژیکی سرطان که توسط آزمایش های ویژه (تعیین نشانگر تومور) تعیین می‌شود، انتخاب می شوند.
اکثر داروهای مورد استفاده برای سرطان سینه در حال حاضر در فهرست داروهای ضروری WHO (EML) قرار دارند.
غدد لنفاوی در زمان جراحی سرطان برای سرطان های مهاجم برداشته می شوند.
برداشتن کامل بستر غدد لنفاوی زیر بازو (کالبد شکافی کامل زیر بغل) در گذشته برای جلوگیری از گسترش سرطان ضروری بود.
روش کوچکتر غدد لنفاوی به نام “بیوپسی گره نگهبان” اکنون ترجیح داده می شود زیرا عوارض کمتری دارد.
درمان های پزشکی برای سرطان سینه، که ممکن است قبل از (“نئوادجوانت”) یا بعد از جراحی (“کمکی”) انجام شود، بر اساس زیرگروه بندی بیولوژیکی سرطان ها است.
انواع خاصی از سرطان پستان تهاجمی تر از سایرین هستند، مانند سه گانه منفی (آنهایی که گیرنده استروژن (ER)، گیرنده پروژسترون (PR) یا گیرنده HER-2 را بیان نمی کنند).
سرطان هایی که گیرنده استروژن (ER) و/یا گیرنده پروژسترون (PR) را بیان می کنند احتمالاً به درمان های غدد درون ریز (هورمونی) مانند تاموکسیفن یا مهارکننده های آروماتاز پاسخ می دهند.
این داروها به مدت 5 تا 10 سال به صورت خوراکی مصرف می شوند و احتمال عود این سرطان های “هورمون مثبت” را تقریباً به نصف کاهش می دهند.
درمان های غدد درون ریز می توانند علائم یائسگی را ایجاد کنند، اما معمولاً به خوبی تحمل می شوند.
سرطان هایی که ER یا PR را بیان نمی کنند “گیرنده هورمونی منفی” هستند و باید با شیمی درمانی درمان شوند مگر اینکه سرطان بسیار کوچک باشد.
رژیم های شیمی درمانی موجود امروزه در کاهش شانس گسترش یا عود سرطان بسیار موثر هستند و عموماً به عنوان درمان سرپایی تجویز می شوند.
شیمی درمانی برای سرطان سینه به طور کلی در صورت عدم وجود عوارض نیازی به بستری شدن در بیمارستان ندارد.
سرطان های سینه که به طور مستقل مولکولی به نام HER-2/neu oncogene (HER-2 مثبت) را بیش از حد بیان می کنند، قابل درمان با عوامل بیولوژیکی هدفمند مانند تراستوزوماب هستند.
هنگامی که درمان های بیولوژیکی هدفمند انجام می شود، آنها با شیمی درمانی ترکیب می شوند تا در کشتن سلول های سرطانی موثر باشند.
رادیوتراپی نقش بسیار مهمی در درمان سرطان سینه دارد.در مراحل اولیه سرطان سینه، پرتودرمانی می تواند از انجام ماستکتومی توسط یک زن جلوگیری کند.
در مراحل بعدی سرطان، رادیوتراپی می تواند خطر عود سرطان را حتی زمانی که ماستکتومی انجام شده است، کاهش دهد.
برای مراحل پیشرفته سرطان سینه، در برخی شرایط، پرتودرمانی ممکن است احتمال مرگ ناشی از این بیماری را کاهش دهد.
اثربخشی درمان های سرطان سینه به دوره کامل درمان بستگی دارد. درمان جزئی احتمال کمتری دارد که منجر به نتیجه مثبت شود.
تاثیر جهانی
مرگ و میر ناشی از سرطان پستان با استاندارد سنی در کشورهای با درآمد بالا بین دهه 1980 و 2020 40 درصد کاهش یافته است.
کشورهایی که موفق به کاهش مرگ و میر ناشی از سرطان پستان شده اند، توانسته اند به کاهش سالانه 2 تا 4 درصدی مرگ و میر ناشی از سرطان سینه دست یابند.
استراتژی های بهبود نتایج سرطان پستان به تقویت سیستم بهداشتی اساسی برای ارائه درمان هایی که قبلاً مؤثر هستند، بستگی دارد.
اینها همچنین برای مدیریت سایر سرطان ها و سایر بیماری های غیرواگیر غیر بدخیم (NCD) مهم هستند.
به عنوان مثال، داشتن مسیرهای ارجاع قابل اعتماد از مراکز مراقبت اولیه به شفاخانه های منطقه به مراکز اختصاصی سرطان.
ایجاد مسیرهای ارجاع قابل اعتماد از مراکز مراقبت اولیه به شفاخانه های ثانویه به مراکز اختصاصی سرطان همان رویکردی است که برای مدیریت سرطان دهانه رحم، سرطان ریه، سرطان روده بزرگ و سرطان پروستات مورد نیاز است.
برای این منظور، سرطان سینه یک بیماری به اصطلاح شاخص است که در آن مسیرهایی ایجاد می شود که می توان برای مدیریت سایر سرطان ها دنبال کرد.
پاسخ سازمان بهداشت جهانی
هدف ابتکار جهانی سرطان پستان سازمان جهانی بهداشت (GBCI) کاهش مرگ و میر جهانی سرطان سینه به میزان 2.5 درصد در سال است و در نتیجه از 2.5 میلیون مرگ ناشی از سرطان سینه در سطح جهان بین سال های 2020 تا 2040 جلوگیری می‌کند.
25 درصد از مرگ و میر ناشی از سرطان سینه تا سال 2030 و 40 درصد تا سال 2040 در میان زنان زیر 70 سال.
سه رکن برای دستیابی به این اهداف عبارتند از: ارتقای سلامت برای تشخیص زودهنگام. تشخیص به موقع؛ و مدیریت جامع سرطان سینه با ارائه آموزش های بهداشت عمومی برای بهبود آگاهی زنان در مورد علائم و نشانه های سرطان سینه و همراه با خانواده هایشان، درک اهمیت تشخیص و درمان زودهنگام، زنان بیشتری در هنگام مشکوک شدن به سرطان سینه و قبل از هر گونه مشکوکی با داکتران مشورت خواهند کرد.
سرطان موجود پیشرفته است. این امر حتی در غیاب غربالگری ماموگرافی که در حال حاضر در بسیاری از کشورها غیرعملی است امکان پذیر است.
ویژه روز
