میانمار در گرداب زلزله و بحران، شمار قربانیان از مرز ۳۰۰۰ نفر گذشت

ویژه روز-کابل-تا ۳ آپریل ۲۰۲۵، شمار قربانیان به ۳,۰۸۵ نفر رسید و ۴,۷۱۵ نفر زخمی شدند۳۴۱ نفر همچنان مفقودند و انتظار می‌ رود آمار قربانیان با ادامه عملیات جستجو افزایش یابد.

پیش‌ بینی‌ ها از سوی نهادهای بین‌المللی حاکی از آن است که شمار کشته‌ شدگان ممکن است به ۱۰,۰۰۰ نفربرسد.

ماندالای و ناپیداو (پایتخت) بیشترین آسیب را دیدند: فروپاشی بیمارستان‌ ها، دانشگاه‌ ها، جاده ‌ها و پل‌ها.

جنگ داخلی و تحریم‌ های بین‌المللی پیشین، دسترسی به مناطق روستایی را دشوار کرده است.

قطعی گسترده برق و ارتباطات، هماهنگی عملیات نجات را مختل کرده است.

در تایلند، فرو ریختن یک برج ۳۰ طبقه در بانکوک منجر به کشته شدن ۱۸ نفر و محبوس شدن ده‌ ها کارگر شد.
– ساکنان جنوب چین نیز لرزه‌ ها را احساس کردند.

۱۷ کشور از جمله چین، روسیه، کره جنوبی و آمریکا با ارسال ۱,۰۰۰ تُن تجهیزات صحی، تیم ‌های امداد و کمک‌ های مالی به میانمار شتافتند.

سازمان ملل و صلیب سرخ با اختصاص ۱۱۳ میلیون دالر برای حمایت از ۱۰۰,۰۰۰ نفر، عملیات امداد را تسریع کردند.

تخریب فرودگاه ماندالای و جاده‌ های اصلی، توزیع کمک‌ ها را به تأخیر انداخته است.دمای بالای هوا و فصل بارش ‌های موسمی، شرایط را برای بازماندگان بحرانی ‌تر کرده است.

تحلیل راهبردی: چرا این زلزله ویرانگر بود؟
۱.عمق کم زلزله: وقوع آن در عمق ۶ مایلی زمین، قدرت تخریب را افزایش داد.
۲.موقعیت جغرافیایی:میانمار روی گسل ساگاینگ قرار دارد که از کانون‌ های لرزه‌ خیز جهان است.
۳.ضعف ساختاری: ساختمان ‌ها در مناطق فقیرنشین استانداردهای ضدزلزله را نداشتند.
۴.بحران سیاسی: حکومت نظامی از سال ۲۰۲۱ و جنگ داخلی، ظرفیت پاسخگویی به بحران را کاهش داده است.

زلزله میانمار نه تنها یک فاجعه طبیعی، که آزمونی برای همکاری بین‌المللی در شرایط تحریم‌ ها و بی‌ ثباتی سیاسی است.

در حالی که کمک‌ های جهانی امیدی برای نجات جان‌ هاست، بهبود پایدار نیازمند پایان درگیری‌ های داخلی و سرمایه ‌گذاری در زیرساخت ‌های مقاوم است.

این رویداد بار دیگر نشان داد که بلایای طبیعی می‌توانند فاصله میان بحران‌ های انسانی و راه کارهای جهانی را پر کنند.

ویژه روز